Indiana Wons opowiada

Z początkiem roku sięgnąłem po biografię Hansa Christiana Andersena pióra Jackie Wullschlager i zapewniam Was, że jest to lektura godna polecenia. Książka „Andersen. Życie baśniopisarza” to pozycja odbrązawiająca „pisarza dzieci”, który tak do końca za dziećmi nie przepadał. Szukał poklasku wśród dorosłych i szukał go nad podziw szczwanie. Jako syn ubogiego małżeństwa miał ogromne „parcie na szkło”, pisząc kolokwialnie. Wraz z odejściem z rodzinnego Odense, trafiwszy do Kopenhagi, różnymi sposobami starał się dotrzeć do wyższych warstw społecznych, byle ich po prostu dotknąć. Na całe szczęście udało mu się odnaleźć bogatych mieszczańskich (a później arystokratycznych) patronów, dzięki którym miał nie tylko co do „gęby” włożyć – bowiem każdego dnia obiadował u innych bogaczy – ale również znaleźli się tacy, którzy zasponsorowali mu podróże po Europie. Dzięki nim poznał innych bogaczy, innych wielbicieli jego twórczości (zwłaszcza Niemców), którzy sutymi daninami dawali mu znać o swoim u

Skoro nadszedł już styczeń 2024, należy podsumować zeszły rok. I jak się okazuję, mam co podsumować w tym pierwszym roku działalności, bowiem zdarzyło się wiele. Udało mi się: - stworzyć własną markę ( jeszcze nie wiem, czy rozpoznawalną, ale najważniejsze że własną ), - zaistnieć publicznie w Szczecinie, - wziąć udział w dziewięciu wydarzeniach ( w tym pięciu plenerowych! ), - spotkać dziesiątki jeśli nie setki osób, którym po raz pierwszy „przedstawiłem” teatr kamishibai, - przetłumaczyć na język polski pięć opowieści: „Wdzięczny Żuraw”, „Momotaro, brzoskwiniowy chłopiec”, „Zapominalska czarownica”, „Krasnal Tomte” oraz „Różni”, - zilustrować jedną bajkę braci Grimm ( o tym już wkrótce! ). To był dla mnie naprawdę twórczy rok, a właściwie pół roku, bowiem dopiero od czerwca 2023 r. liczę swoją oficjalną, indiana-wonsową działalność.  A co mam w planach?   Zakup i tłumaczenie kolejnych opowieści (trzeba powiększać bibliotekę i prezentować opowieści szczeciniankom i szczecinianom!), il