Podróże z Wonsem 05 - Wróbelek z Ulm

-

Zimą miałem przyjemność zawitać do Ulm, miasta położonego nad Dunajem i słynnego ze swojej ogromnej katedry. Co jednak mnie zaintrygowało, to nie katedra – która rzeczywiście jest niezwykle piękna – lecz liczna obecność figur i rzeźb wróbla w całym mieście. Skąd pomysł na taki symbol miasta? W końcu wróbel to bardzo pospolite stworzenie – małe, szarobure i kruche – a samo Ulm było kiedyś ogromnym portem rzecznym. Oczywiście postanowiłem zasięgnąć języka i czego się dowiedziałem?

Ulmer Spatz (czyli wróbel) jest bohaterem średniowiecznej legendy, opiewającej czasy budowy katedry. Jako że drewno do jej budowy transportowano rzeką w poprzek, trudno było te wielkie kłody przenieść przez bramy miasta. Zdenerwowany burmistrz już miał nakazać wyburzenie bramy miejskiej, lecz z nieświadomym ratunkiem przyszedł mu z pomocą właśnie ów wróbel. Budowniczowie bacznie przyglądali się jego zakładaniu gniazda i sposobowi, w jaki transportuje długie patyki przez małe dziury w murach miejskich. Wróbel z wrodzonym sobie sprytem przepychał patyki wzdłuż dziury, zamiast męczyć się z oblatywaniem grubych murów celem dotarcia do gniazda. Tak też postanowili również zrobić ulmscy budowniczowie. Położyli belki podłużnie i przetransportowali je na plac budowy katedry. W ten sposób wróbelek stał się „wybawcą” miejskich murów i w zamian za te „zasługi” upamiętniony został w postaci rzeźby na ulmskim kościele. Tak oto niepozorny ptaszek stał się symbolem miasta.

Jeśli będziecie kiedyś w Ulm, w wolnej chwili możecie sfotografować Ulmer Spatza. Zapewniam, że ma mnóstwo bardzo ciekawych portretów.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Lisie tajemnice - recenzja zbioru "Kitsune. 13 opowieści o lisach"

-
Obraz
  W rodzimej kulturze nie przywiązujemy wielkiej wagi do postaci lisa – nie ma ona boskiego wymiaru i skupia wokół siebie raczej negatywne cechy ludzkie. Znamy lisy przechery, lisów oszustów (jak np. w „Pinokiu” Collodiego), ewentualnie lisa demagoga („Szelmostwa Lisa Witalisa” J. Brzechwy). W języku polskim mówi się o kimś fałszywym, że jest „farbowanym lisem”, a o cwaniaku - „szczwany lis”. Nic, co chcielibyśmy usłyszeć o sobie. Zupełnie inaczej ma się lis w kulturze japońskiej, o czym dobitnie świadczy wydany przez Wydawnictwo Kirin zbiór opowieści pt. „Kitsune. 13 opowieści o lisach”. Ośmioro autorów i autorek japońskich postanowiło zmierzyć się z postacią tego rudego psowatego o nadnaturalnym charakterze. Lis w kulturze japońskiej jest istotą magiczną, czasem demoniczną, a nawet tricksterem. Bywają lisy, które odpłacają się ludziom za okazane im dobro, ale na swojej drodze można spotkać też takie, które wystrychują ludzi na dudka. Ciekawy jest fakt, że lisy – wg japońskich wierz
Więcej...

Podsumowanie Wonsowego Roku

-
Obraz
Skoro nadszedł już styczeń 2024, należy podsumować zeszły rok. I jak się okazuję, mam co podsumować w tym pierwszym roku działalności, bowiem zdarzyło się wiele. Udało mi się: - stworzyć własną markę ( jeszcze nie wiem, czy rozpoznawalną, ale najważniejsze że własną ), - zaistnieć publicznie w Szczecinie, - wziąć udział w dziewięciu wydarzeniach ( w tym pięciu plenerowych! ), - spotkać dziesiątki jeśli nie setki osób, którym po raz pierwszy „przedstawiłem” teatr kamishibai, - przetłumaczyć na język polski pięć opowieści: „Wdzięczny Żuraw”, „Momotaro, brzoskwiniowy chłopiec”, „Zapominalska czarownica”, „Krasnal Tomte” oraz „Różni”, - zilustrować jedną bajkę braci Grimm ( o tym już wkrótce! ). To był dla mnie naprawdę twórczy rok, a właściwie pół roku, bowiem dopiero od czerwca 2023 r. liczę swoją oficjalną, indiana-wonsową działalność.  A co mam w planach?   Zakup i tłumaczenie kolejnych opowieści (trzeba powiększać bibliotekę i prezentować opowieści szczeciniankom i szczecinianom!), il
Więcej...

Wszystkie drogi prowadzą do Radomia

-
Obraz
  Opowiadacze, opowiadactwo, bajanie – te słowa w czasie IV Ogólnopolskiego Festiwalu Opowieści w Radomiu były odmieniane przez wszystkie przypadki – zarówno gramatyczne, jak i ludzkie. Również byłem tym „ludziem”, który wtrącił swoje trzy grosze do tych zjawisk, aczkolwiek zrobiłem to po raz pierwszy! Radom jako miasto żył w mojej świadomości jako miejsce produkcji zupek chińskich, o których wspominał niegdyś w skeczu o chińskim „restauratorze” Kabaret Ani Mru-Mru. Jako że z moją świadomością geograficzną nie jest najlepiej, wiedziałem jedynie, że Radom jest „daleko” od Szczecina. Nigdy w nim nie byłem, nigdy o nim nie czytałem ani nie interesowałem się nim. Oczywiście zmieniło się to wraz z wypełnieniem i przesłaniem zgłoszenia na Festiwal. Wtedy postanowiłem zrobić research, dokąd to w ogóle mam zamiar się udać?! I okazało się, że Radom ma wiele do zaoferowania. Nie tylko jest to miasto Jacka Malczewskiego, ale również Jana Kochanowskiego. Dodatkowo znajduje się tak kilka ciekawyc
Więcej...